Qendra e Diasporës Shqiptare ka publikuar historikun si dhe një dokumentar të rrallë e vitit 1951 mbi ritualin unik të martesës arbëreshe
Në provincën e Potenzës ngrihet Shën Konstandin Shqiptari (San Costantino Albanese). Në këtë vend, të themeluar nga shqiptarët që kanë emigruar në Itali, ata ende jetojnë traditat e lashta gjuhësore, fetare dhe popullore të vendit të tyre të origjinës. Kështu nis dokumentari i vitit 1951 publikuar së fundmi nga arkivi i filmit në Bolonja. Një dokumentar i cili ilustron një nga ritualet më të zakonshme të komunitetit: martesën.
Një baba (me gajde) të ndihmuar nga djali i tij i vogël kujdeset për delet e kullotës. Gratë prashisin ndërsa një burrë mbjell. Zëri i fjalëve thotë se komuniteti përbëhet nga njësi familjare patriarkale të vetë-efiçente, të dedikuara për punë, ndershmëri dhe respekt për të moshuarit. Brenda një shtëpie: bariu kthehet duke njoftuar se po qarkullon zëri i një kërkese të ardhshme fejese për vajzën e tij. Gjyshja godet fëmijën që ka vënë duart në tenxhere. Në tryezë, diskutojnë propozimin e martesës. Në frontin e zjarrit, kujton gjyshin e tij (kujtime) kur ai u martua me gruan e tij e pyeti, duke sjellë, sipas traditës, një trung para derës së vajzës, duke ngulur sëpatë dhe duke pritur për babain e vajzës te marri vendim si një shenjë pranimit. Edhe tani pretendenti sjell trungun para derës: propozimi pranohet. Martesa festohet me një rite ortodokse bizantine. Ndërsa procesioni lë kishën, zëri tregon se si dhëndri ka pritur gjashtë vjet para se të martohej. Ne fillojmë vallet tradicionale, me zhurmën e gajleve. Së fundi, vajzat përshëndes nusen me një shami, e cila shkon me hipur dhëndrit në një gomar, për të kujtuar zakonin e lashtë të rrëmbimit.
Dokumentari i plotë këtu: